W 1726 roku Krzysztof Wielopolski zakłada dla kościoła gromnickiego wielką fundację, która była podstawą istnienia bractwa różańcowego. Od tego momentu kościół w Gromniku uzyskał specjalne przywileje, poprawił się jego stan materialny, co pozwoliło na zakup nowych, często bardzo cennych sprzętów liturgicznych.
W 1780 roku właścicielem Gromnika jest Joachim Sobolewski, a parafia gromnicka należy w tym okresie do dekanatu pilzneńskiego. Córka J. Sobolewskiego wyszła za mąż za Ignacego Dzwonkowskiego, sędziego ziemskiego w Pilźnie. Rodzina Dzwonkowskich była właścicielem dworu i ziem gromnickich przez cały wiek XIX i początek XX.
Feliks Dzwonkowski był kolatorem miejscowego kościoła. Założona w 1805 r. i prowadzona przez niego w Gromniku stadnina koni była uznawana w tamtym czasie za jedną z największych w Monarchii Austrowęgierskiej.
Syn Feliksa, Edward Dzwonkowski to galicyjski pozytywista, jego życie kształtowały realia polityczne XIX wieku. Brał udział w Wiośnie Ludów na Węgrzech, następnie przez kilka lat przebywał na emigracji. W 1855 roku wrócił do Galicji, do Gromnika. Zajął się opuszczonym gospodarstwem ojca i hodowlą koni, ale także działalnością społeczną i polityczną. Pozostawał aktywnym członkiem C.K. Towarzystwa Gospodarczo - Rolniczego, współzałożycielem Towarzystwa Ubezpieczeń Wzajemnych w Krakowie, działał w Galicyjskim Towarzystwie Kredytowym Ziemskim, był inicjatorem rozwoju przemysłu naftowego w Galicji, posłem galicyjskiego Sejmu Krajowego, a później członkiem wiedeńskiej Rady Państwa.
Edward Dzwonkowski zmarł 3.IX.1887 r. i pochowany został na cmentarzu przy kościele gromnickim.
Po jego śmierci dwór przechodził przez ręce różnych właścicieli. Byli nimi: Piotr Bielecki, Jan Chwalibóg.
Rok 1914 to rok wybuchu I wojny światowej. Ogólna mobilizacja została ogłoszona 1 sierpnia. Wsie zalewają wojska narodowości czeskiej i węgierskiej. Gromnik jest terenem walk pozycyjnych wojsk austriackich z rosyjskimi. Po wycofaniu się frontu Moskale wkraczają do Gromnika 15 listopada 1914 r. Wiele domów w Gromniku i okolicach zostało wówczas spalonych.
Nie obeszło się również bez ofiar w ludziach. Pamiątką po tych walkach są cmentarze wojskowe.
W lutym 1927 roku właścicielem dworu został emerytowany major Włodzimierz Olszewski.
W 1937 roku właścicielami Gromnika zostają Jerzy i Maria Magdalena Szczanieccy. Na cmentarzu przy drewnianym kościele został pochowany ojciec Marii, prof. Michał Rostworowski.
W 1945 roku odbyła się parcelacja majątku dworskiego w Gromniku. Budynek dworski został przeznaczony na szkołę powszechną. Szkoła otrzymała przydział gruntu uprawnego, sad oraz park. W 1954 r. rozbudowano dworek. Nowej szkoły doczekano się dopiero w 1979 r. W powojennym obliczu Gromnika i sąsiednich miejscowości zmieniło się bardzo dużo.